سران رژيم جمهوري اسلامي در اين شرایط که به سالروز خیزش های توده ای بعد از کودتای انتخاباتی سال گذشته نزدیک می شویم، اقدامات جنايتكارانه خود از جمله صدور و اجراي احكام اعدام و بگير و ببند فعالين جنبشهاي اجتماعي و فشار بر زندانيان در زندانها را به شدت افزايش داده اند.
بر اساس اخبار و گزارشات منتشره طي 20 روز گذشته 18 تن با اتهامات مختلف در شهرهاي "شیروان، اصفهان، رشت، یزد، اهواز، زاهدان و ميانه به دار آویخته شده اند. همچنین حكم تيرباران دو زنداني سياسي با اسامي "محمد امین آگوشی" و "احمد پولاد خانی" كه از سوي دادگاه نظامي رژيم صادر شده بود و حكم اعدام 3 تن ديگر در ورامين به وسيله ديوان عالي رژيم اسلامي تائيد شده است. اين در حالي است كه بر اساس برخي گزارشات 26 زنداني محكوم به اعدام كه در زندان قزل حصار كرج به سر مي برند جهت اجراي حكم به قرنطينه منتقل شده اند و خطر اجراي حكم اعدام آنان را تهديد مي كند.
از سوی دیگر حداقل 15 زنداني سياسي و شماري از بازداشت شدگان اعتراضات اخير نيز كه از سوي دستگاه قضايي رژيم اسلامي به اعدام محكوم شده اند، با خطر اجراي حكم روبرو هستند.
تشديد صدور و اجراي احكام اعدام در حالي است كه طي روزهاي اخير فشار بر فعالين جنبش كارگري نيز افزايش يافته است. "منصور اسانلو" رئيس هيئت مديره سنديكاي كارگران شركت واحد اتوبوس راني تهران و حومه بعد از اذیت و آزار فراوان برای مدتي به بند معتادين و بند امنيتي زندان گوهردشت كرج، انتقال یافت. "پرمان رحيمي" از فعالین کارگری خوزستان و دبیر انجمن فرهنگی هنری سایه با اتهامات واهي به 7 سال زندان و تحمل 40 ضربه شلاق محكوم گرديده است. "علی اخوان" فعال کارگری و عضو کانون مدافعان حقوق کارگر از سوي ماموران امنيتي رژيم بازداشت و به سلولهاي انفرادي بند 209 زندان اوين منتقل شده است. همچنين "كاوه گل محمدی" فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشكلهاي کارگری و برادرش "کیانوش گل محمدی" از سوي ماموران اداره اطلاعات و سپاه پاسداران كامياران براي مدتي بازداشت و تحت فشار قرار گرفته اند.
اجراي احكام اعدام و فشار بر فعالين جنبشهاي اجتماعي در حال شدت مي يابد كه رژيم فشار و اقدامات ضد انساني عليه زندانيان در زندانهاي مختلف ايران را نيز تشديد كرده است.
بر اساس اخبار و گزارشات مختلف، چندين تن از بازداشت شدگان اعتراضات اخير با احكام سنگين زندان روبرو شده و همچنين زندانيان سياسي نيز تحت فشارهاي فزاينده قرار دارند.
همه شواهد نشان می دهد که سران رژیم در این پندار باطل گرفتار آمده اند که با سرکوب و کشتار بحران سیاسی موجود را از سر بگذرانند. امواج پی در پی کشتار زندانیان سیاسی حکایت از آن دارد که سران رژیم جمهوری اسلامی خود نه تنها به تداوم بحران سیاسی واقفند، بلکه از پیامد بحران کنونی و مبارزات گسترده تری که در راه است بشدت نگران هستند. اگر چه سران رژیم با براه انداختن این موج تازه سرکوب و کشتار، ظاهری تعرضی بخود گرفته اند و می خواهند چنان وانمود کنند که بر اوضاع کنترل کامل دارند، اما کشتار زندانیان در بند و تشدید فشار بر فعالین جنبش کارگری اوج زبونی رژیم را به نمایش می گذارد. این اقدامات رژیم یک سنگر بندی دفاعی است، یک تاکتیک پیشگیرانه است تا با حاکم کردن فضای ترس و وحشت بر جامعه جلو رشد مبارزات کارگری و توده ای را بگیرد. به اجرا در آوردن طرح موسوم به امنیت اجتماعی، علم کردن طرح حجاب و عفاف برای یورش مجدد به زنان در خیابان‌ها و دستگیری ده ها تن در این رابطه، تشدید فضای پلیسی و کنترل شدیدتر بر مطبوعات اجزای مختلف تاکتیک جنگ پیشگیرانه هستند.
سران رژیم که خود بذر آن را کاشته اند می دانند که چه طوفانی در راه است. بیکاری میلیونی، بیکار سازی های گسترده و ادامه دار ، عدم امنیت شغلی، دستمزدهای سه بار پایین تر از خط فقر، به تعویق انداختن پرداخت همین دستمزدهای ناچیز، نبود مسکن مناسب و حذف سوبسیدها، اختناق سیاسی و اوضاع دهشتناکی که به کارگران تحمیل شده است، بطور اجتناب ناپذیری طبقه کارگر را به مبارزه علیه این شرایط وحشیانه سوق می دهد.
طبقه کارگر ایران، مردم آزادیخواه و بویژه فعالین جنبش های اجتماعی باید بدانند که این تاکتیک رژیم شکننده است. باید جلو موج اعدام زندانیان سیاسی را گرفت. مردم مبارز کردستان با اعتصاب سراسری و شکوهمند خود در عکس العمل به اعدام فرزاد کمانگر، مهدی اسلامیان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و علی حیدریان و با خواست آزادی زندانیان سیاسی و با خواست پایان دادن به اعدام ها، پاسخ دندان شکنی به سران جمهوری اسلامی دادند. باید برای آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به مجازات اعدام، تاکتیک اعتصاب عمومی در ابعاد سراسری و همزمان با آن سازماندهی آکسیون های اعتراضی علیه رژیم در خارج کشور را به آزمون گذاشت.
باید برای مقابله با موج اعدام ها و برای آزادی زندانیان سیاسی ضرورت و کارساز بودن تاکتیک اعتصاب عمومی در سراسر شهرهای ایران را در ابعاد وسیعی به میان مردم برد. در شرایطی كه ماشین سلاخی رژیم آنی از حرکت باز نمی ایستد، نبایستی مادران و خانواده هایی که جگرگوشگانشان در زندانهای دژخیمان اسلامی اسیرند و زیر تیغ اعدام قرار دارند را تنها گذاشت، خانواده های زندانیان سیاسی این روزها به پشتیبانی و دلگرم شدن بیشتری برای نجات جان فرزندانشان نیاز دارند.
اگر رژیم اسلامی سیاست فشار بر زندانیان سیاسی و اعدام آنها را به منظور ترساندن مردم و وادار کردنشان به سکوت دنبال می کند، ضرورت دفاع از زندانیان سیاسی و تبدیل کردن شعار آزادی زندانیان سیاسی به یکی از شعارهای محوری اعتراض و مبارزه مردم بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا کرده است.
نبایستی اجازه داد انسانهایی که به خاطر دفاع از عقاید و باورهایشان، برای اعتراض به ستم و سرکوب و استثمار، نابرابری و تبعیض، برای اعتراض به دیکتاتوری حاکم به زندان افتاده اند، خود را تنها احساس کنند.
از اینرو اقدام گسترده و عاجل در داخل و خارج کشور برای بازداشتن رژیم از ادامه کشتار انسان ها ضروری است. اتحاد عمل و همکاری گسترده حول شعار دفاع از آزادی زندانیان سیاسی، لغو احکام جنایتکارانه، کاری عملی و موثر خواهد بود. باید ماشين كشتار رژيم اسلامي را با مبارزه متحدانه متوقف كنيم.
